از آن روزی که اینترنت بنا شد
زن خونه ز مرد خود جدا شد

نه چای آماده و نه استکانی 
دریغ از پختن یک لقمه نانی

سر صبحی که پی جو تا سحرگاه
موبایلش روشنه هر گاه و بی گاه

گهی اینترنت و واتس آپ و گه چت 
پیامک میزنه این خط به اون خط

خیالش نی بچه‌ش داره می‌میره
خوراکش خورده یا این‌که نخورده

خیالش نی که مردش خسته و زار 
میاد خونه شبانگاهان سر کار

سرش توی موبایلش هی می‌خنده 
پیامک میزنه خالی می‌بنده

بجای همدمی با مرد خونه
موبایلا روز و شب همدمشونه

الهی این موبایلا را تو بشکن 
دل بیچاره‌ی مردا رو نشکن

قدیما مرد و زن همراه و همدل 
حالا همدم شده خط ایرانسل

الهی کابل اینترنت جدا شه 
موبایلا از دست زن‌ها رها شه

از آن روزی که این تانگو بنا شد
زن خونه ز مرد خود جدا شد